Increasing Organic Matter by Intercrops
Poland
Cool Temperate Dry
Benefits of the practice
- Prevention of soil erosion, increasing organic matter
- Carbon sequestration
- Weed control
Production system
Conventional/organic
Thematic Area
Crops management
The use of intercrops has changed over the years; their earlier function on Polish farms was to produce fodder for animals. Today, their primary function is to provide protection against wind and water erosion, as well as to enrich the soil with organic matter.
A properly composed intercrop mixture should consist of plants whose root system is either bundled or stilt, which influences soil structure: respectively, plants with a bundled system increase soil microporosity, while stilt loosens compacted soil layers.
Intercrops impede the escape of certain elements into the environment through runoff, leaching or volatilisation, as well as conserving moisture and retaining snow. Intercrops are also grown for green manure, which is the case when cover crops are selected precisely to loosen up the soil or to fertilise another crop. In general, atmospheric nitrogen-fixing legumes are grown for use as green manure and once destroyed, supply the soil with nitrogen.
The vegetation cover also contributes to soil fertility by storing atmospheric carbon through photosynthetic action. Later, when plant residues are at least partially decomposed, they provide a source of organic matter and allow the humus content of the soil to increase.
To a lesser extent, farmers use catch crops to reduce the weed infestation on arable fields. The introduction of fast-growing species allows strong competition with weed growth at a time when arable fields are most vulnerable to weed infestation. Competition for resources (light, water and nutrients in the soil) helps reduce weed biomass and seed production which avoids feeding the soil seed bank and future weed emergence. Some species also reduce weed emergence through allelopathic effects e.g.: rye, buckwheat.
Zastosowanie międzyplonów uległo zmianom na przestrzeni lat, wcześniejszą ich funkcją w polskich gospodarstwach była produkcja paszy dla zwierząt. Obecnie ich podstawową funkcją jest zapewnienie ochrony przed erozją wietrzną oraz wodną, jak również wzbogacanie gleby w materię organiczną.
Prawidłowo skomponowana mieszanka międzyplonowa powinna składać się z roślin, których system korzeniowy jest wiązkowy lub palowy, ma to wpływ na strukturę gleby: odpowiednio rośliny z sytemem wiązokowym zwiększają wzrost mikroporowatości gleby natomiast palowy rozluźnia zbite warstwy gleby.
Rośliny mięzyplonowe utrudniają ucieczkę pewnych pierwiastków do otoczenia poprzez spływ , wymywanie lub ulatnianie się jak również utrzymują wilgotność i zatrzymują śnieg. Międzyplony są również uprawiane na zielony nawóz. O nawozie zielonym mówimy wówczas, gdy rośliny okrywowe dobierane są precyzyjnie w celu spulchnienia gleby lub nawożenia kolejnej rośliny uprawnej. Na ogół z przeznczeniem na zielony nawóz uprawia się rośliny strączkowe wiążące azot atmosferyczny , po zniszczeniu zasilają one glebę w azot.
Szata roślinna przyczynia się również do żyzności gleby poprzez magazynowanie węgla atmosferycznego dzięki fotosyntetycznemu działaniu. Później, gdy resztki roślinne zostanąprzynajmniej częściowo rozłożone, stanową źródło materii organicznej i pozwalają na zwiększenie zawartości próchnicy w glebie.
W mniejszym stopniu rolnicy wykorzystują międzyplony do redukcji zachwaszczenia pól uprawnych. Wprowadzenie gatunków szybko rosnących pozwala na silną konkurencję z rozwojem chwastów w okresie, gdy pole uprawne jest najbardziej wrażliwe na zachwaszczenie. Konkurencja o zasoby: światło, wodę i składniki odżywcze w glebie pomaga zmniejszyć biomasę chwastów i produkcję nasion co pozwala uniknąć zasilania glebowego banku nasion i przyszłych wschodów. Niektóre gatunki ograniczają także wschody chwastów dzięki działaniu allelopatycznemu np.: żyto, gryka.
Paweł Górecki